Opis
Zalecenia do stosowania:
– do zapobiegawczego i interwencyjnego stosowania w przypadku wystąpienia deficytu manganu. W szczególności do upraw o wysokim zapotrzebowaniu na ten składnik: burak cukrowy, rzepak ozimy, ziemniaki, warzywa gruntowe i rośliny ozdobne, kukurydza, zboża, bobowate, sady i jagodniki.
– w uprawach prowadzonych na glebach o odczynie zasadowym lub świeżo wapnowanych (pH powyżej 6,0)
– w celu zoptymalizowania procesu kwitnienia i owocowania.
– w okresie występowania suszy w celu zwiększenia odporności na warunki stresu abiotycznego
– w celu zwiększenia mrozoodporności w uprawach ozimych
– w celu zwiększenia odporności na negatywne oddziaływanie patogenów chorobotwórczych (np. choroby podsuszkowe w zbożach)
– w celu poprawienia ilości i jakości plonu głównego oraz jego parametrów przechowalniczych
| MIKROELEMENTY | % wag. | % obj. |
|---|---|---|
| Mangan (Mn) | 5,00 | 5,95 |
Nawóz zawiera dodatkowo azot całkowity (N) – 2,5% m/m; 2,98% m/v
Rola manganu w roślinach uprawnych:
- wpływa korzystnie na gospodarkę azotową roślin, zapobiega nadmiernemu nagromadzeniu się azotanów w roślinie, sprzyja produkcji białka, syntezie cukrów i tłuszczy
- zwiększa aktywność enzymatyczną, poprawia przebieg fotosyntezy i zwiększa ilość chlorofilu w liściach
- bierze udział w regulacji gospodarki hormonalnej rośliny, aktywuje enzymy odpowiedzialne za rozpad węglowodanów
- zwiększa odporność mechaniczną roślin poprzez aktywizację produkcji lignin
- korzystnie oddziałuje na rozwój systemu korzeniowego i pobudza gromadzenie fosforu. Zwiększa wzrost korzeni włosowatych
- zwiększa mrozoodporność
- poprawia odporność roślin na negatywne skutki stresu abiotycznego i biotycznego
Niedobory manganu powodują:
- „Centkowana chloroza” na młodych liściach prowadząca do powstawania nekroz i częściowego zamierania liści. Smugowate plamy między nerwami, objawy te prowadzą do nekrozy i opadania liści
- przewężenia korzeni w ich środkowej części i zahamowany ich rozwój
- zahamowanie wzrostu roślin
- ograniczone pobieranie składników pokarmowych z gleby: w szczególności fosforu i azotu
- większa podatność zbóż na negatywne oddziaływanie chorób podsuszkowych
Dawki i terminy stosowania:
| Uprawa | Dawka (l/ha) | Liczba Zabiegów i Terminy Stosowania |
|---|---|---|
| Zboża ozime | 1-2 | 1 zabieg jesienny od fazy 4 liścia (nie później niż 3-4 tygodnie przed zimową przerwą wegetacji), 2 zabieg wiosenny w fazie krzewienia |
| Rzepak ozimy | 1-2 | 1 zabieg jesienny od fazy 4-6 liścia (nie później niż 3-4 tygodnie przed zimową przerwą wegetacji), 1 zabieg wiosną po ruszeniu wegetacji |
| Zboża jare | 1-2 | 1 zabieg od fazy 3-4 liścia do początku krzewienia |
| Buraki cukrowe | 1-3 | 1 zabieg w fazie 4-6 liścia |
| Ziemniaki | 1-2 | 2-3 zabiegi od fazy formowania pędów do osiągnięcia 40% masy końcowej bulw, odstęp między zabiegami co najmniej 10-14 dni |
| Warzywa | 0,5-1 | 1 – 2 od fazy 4 liścia, w okresie intensywnego wzrostu lub w okresach niesprzyjających pobieraniu manganu (susza) , odstęp między zabiegami co najmniej 12 -14 dni |
| Sady i jagodniki | 0,5-1 | 3 -4 zabiegi, 1 – 2 zapobiegawcze po kwitnieniu lub po wystąpieniu objawów niedoboru manganu. W jabłoni i gruszy 1 -2 zabiegi w celu poprawienia trwałości przechowalniczej owoców i ich wybarwienia. Odstęp między zabiegami 12 – 14 dni |
Fertygacja: 0,25% roztwór wodny (2,5L /1000L wody)
